Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016
Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016
Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016
Κάποτε οι ήρωες ζούσαν ανάμεσα μας
Στο χωριό Λύση, ανάμεσα Λευκωσία κι Αμμόχωστος, η μάνα του είπε: «Είμαι περήφανη. Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη, παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου».
Κάθε μέρα, τέτοια μέρα, πώς να μη θυμηθείς εκείνον τον ήρωα, που
φαντάζει ακόμα πιο φωτεινός μπροστά στη σημερινή σκοτεινιά σκυμμένων
δοσιλόγων που πολλαπλασιάζονται στο δημόσιο βίο. Τότε οι λέξεις
«πατρίδα», «ελευθερία», «περηφάνια», «ελληνισμός» δεν ήταν «γραφικές»
και συνθήματα για εκλογές και νέες δουλίτσες. Ηταν η ιδια η ζωή… Και ο
θάνατος: Γρηγόρης Αυξεντίου
Aπό την Αλεξάνδρα Τσόλκα
«…Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου και το αίμα μου –
το σώμα και το αίμα του Γρηγόρη Αυξεντίου, ενός φτωχόπαιδου, 29 χρονών,
απ’ το χωριό Λύση, οδηγού ταξί το επάγγελμα, που ‘μαθε στη Μεγάλη Σχολή
του Αγώνα τόσα μόνο γράμματα όσα να φτιάχνουν τη λέξη «Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι
Α» και που σαν σήμερα, 2 του Μάρτη 1957, κάηκε ζωντανός στη...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)