Η Μάνια Μ. είναι μια νεαρή Ελληνίδα οικονομολόγος, που μετακόμισε πρόσφατα στην πατρίδα του συζύγου της, Κ., στη Γερμανία.
Στα τέλη του προηγουμένου Δεκεμβρίου δέχτηκε επιστολή από την τοπική αυτοδιοίκηση της περιοχής όπου διαμένει, με το ακριβές χρονοδιάγραμμα των δρομολογίων των οχημάτων αποκομιδής απορριμμάτων για το επόμενο έτος, ήτοι το τρέχον.
Για την ακρίβεια, δέχτηκε τρία λεπτομερή χρονοδιαγράμματα, που περιέγραφαν την ημέρα, την ώρα αλλά και το είδος των απορριμμάτων που θα περισυνέλλεγε το κάθε όχημα ανά δρομολόγιο.
Υπήρχαν δρομολόγια για τα λεγόμενα "πράσινα" απορρίμματα γενικής φύσης, τα οποία ήταν κάθε δύο εβδομάδες, δρομολόγια για ανακυκλώσιμα υλικά, όπως το γυαλί ή το αλουμίνιο, και δρομολόγια για το χαρτί, σε αραιότερα χρονικά διαστήματα.
Όλα τα δρομολόγια, όπως αποδεικνύει η εμπειρία του τελευταίου εξαμήνου, ήταν στην ώρα τους. Οι τρεις ξεχωριστοί κάδοι, ανά είδος ανακυκλούμενου ή μη απορρίμματος, χωρητικότητας 120 λίτρων ο καθένας, αποδείχτηκαν.............υπερεπαρκείς για τις ανάγκες του νοικοκυριού της.
Τα πράγματα ζορίστηκαν κάπως όταν στα μέσα Φεβρουαρίου αφίχθη ο μπέμπης, αλλά και πάλι η κατάσταση αποδείχτηκε διαχειρίσιμη.
Tον Νοέμβριο η κ. Μ. κατοικούσε στην πατρίδα της, στην Ελλάδα. Κατέβαζε κάθε βράδυ τα σκουπίδια στον κάδο αποκομιδής απορριμμάτων μπροστά από την πολυκατοικία της, στην Αθήνα, δίχως να κάνει διαχωρισμό απορριμμάτων.
Το θεωρούσε περιττό, άλλωστε, αφού η τοπική αυτοδιοίκηση στην περιοχή όπου διέμενε έστελνε το ίδιο σκουπιδιάρικο για να συλλέξει το περιεχόμενο των πράσινων, γενικής φύσης απορριμμάτων, αλλά και των μπλε, που υποτίθεται περιείχαν ανακυκλώσιμα υλικά.
Το ίδιο έκαναν άλλωστε και οι υπόλοιποι ένοικοι ή ιδιοκτήτες διαμερισμάτων της συγκεκριμένης πολυκατοικίας, της συγκεκριμένης γειτονιάς, του συγκεκριμένου δήμου, της συγκεκριμένης πόλης, της συγκεκριμένης χώρας.
Στη Γερμανία, όμως, ήταν "αλλιώς" τα πράγματα. Η κ. Μ. "ανακύκλωνε".
Όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι της χώρας αυτής. Ως αποτέλεσμα, σήμερα η Γερμανία ανακυκλώνει ποσοστό της τάξης του 70% του συνόλου των οικιακών απορριμμάτων και στοχεύει, μέσω εξειδίκευσης της πρακτικής που ακολουθεί, να ανεβάσει το συγκεκριμένο ποσοστό στο επίπεδο του 90%.
Για τον σκοπό αυτό, στις περισσότερες περιοχές της χώρας υπάρχουν ειδικά εργοστάσια ανακύκλωσης και μια ανθούσα οικονομία πέριξ της δραστηριότητας αυτής. Μια βιώσιμη και αποτελεσματική "πράσινη" οικονομία, που ενισχύει τη διαδικασία ανάκαμψης της ευρύτερης οικονομικής δραστηριότητας.
Στην Ελλάδα, αντίθετα, οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου Αττικής, όπου διαβιεί ο ένας στους δύο Έλληνες, ή και περισσότεροι, ερίζουν μέσω των τοπικών αρχόντων τους για τον τόπο όπου θα θάβονται τα σκουπίδια.
Το ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης υπολειτουργεί ή δεν λειτουργεί καθόλου και η Ε.Ε. κραδαίνει συνεχώς τη "σπάθη" των προστίμων, ώστε να καταργήσουμε τις… ανεξέλεγκτες χωματερές, όπως αυτή που στάθηκε αιτία για τη χθεσινή πυρκαγιά στους πρόποδες της Πάρνηθας. Όπως αυτές που στάθηκαν αιτία για δεκάδες ή και εκατοντάδες πυρκαγιές πέρυσι.
Βέβαια, στην Ελλάδα, όταν μιλάς για ανακύκλωση θεωρείσαι... ενδεχομένως και γραφικός.
Έχουμε "σοβαρότερα" προβλήματα να λύσουμε…
ngd@euro2day.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου